علت ریزش موی سر چیست؟

علل زیادی برای ریزش مو در زنان و مردان وجود دارد . با این حال، در اکثریت قریب به اتفاق مردان مبتلا به ریزش مو، علت طاسی آندروژنتیک ارثی است که معمولا با عنوان "طاسی با الگوی مردانه"شناخته می شود. حضور هورمون هیدروتستوسترون، در مردانی که از نظر ژنتیکی مستعد اند، برای بروز طاسی ضرور ی است. به همین ترتیب، در اغلب زنان مبتلا به ریزش مو، علت ریزش مو با طاسی با الگوی زنانه است ولی تاثیرات هورمونی در ریزش موی ارثی زنان ممکن است با مردان متفاوت باشد ولی این فرضیه هنوز تحت بررسی است.
بیماری تیروئید ، کمبود آهن، تب بالا، جراحی یا بیهوشی عمومی، رژیم های غذایی شدید، زایمان، و برخی داروها علل کمتر شایع ریزش مو هستند که معولا با درمان اختصاصی، برگشت پذیرند. برخی از بیماریهای پوست سر، از جمله لوپوس، لیکن پلان و طاسی منطقه ای (آلوپسی آره آتا) می توانند منجر به ریزش مو به طور موقت یا دائم شوند.
بر خلاف بسیاری از باورهای رایج مبنی بر اینکه ریزش مو می تواند به دلایلی نظیر گردش خون ضعیف، انسداد فولیکول های مو، شامپو زدن مکرر، پوشیدن کلاه یا کلاه ایمنی و یا وجود مایت باشد ولی هیچیک از موارد فوق به عنوان علت ریزش مو مطرح نمی باشند.
همچنین دانستن این نکته بسیار حائز اهمیت است که طی یک روند طبیعی، تعدادی از موها به حالت خفته(تلوژن) می روند و برخی دیگربا بیرون آمدن از این حالت شروع به جوانه زدن موی جدید (آناژن) می کنند بنابراین در اکثر بالغین، ریزش روزانه حدود 75 تا 125 تار مو کاملا نرمال است.تا زمانیکه شدت این روند متعادل است، تعداد موهای سر ثابت می مانند.
به نظر می رسد استرس یکی دیگر از عوامل موثر بر ریزش مو است که می تواند موجب تسریع سیر ریزش موی ژنتیکی شود ولی با این حال، بدون وجود ژن و هورمون های دخیل، استرس به تنهایی نمی تواند موجب ریزش مو شود.
استعداد ارثی برای ریزش مو با الگوی زنانه و مردانه ممکن است از خانواده پدر یا مادر به ارث برسد و این ریزش پس از بلوغ شروع به تظاهر می کند. موهای سر که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به آلوپسی آندروژنتیک هستند (معمولا در نواحی جلو و بالای سر)، در طول هر چرخه حیات 3 تا 5 ساله خود دچار کاهش قطر و طول شده تا زمانیکه در نهایت محو می شوند. در اکثر مردان، موهای پشت و طرفین سر از نظر ژنتیکی کمتر دچار ریزش مو می شوند و برای تمام عمر باقی می مانند.