هر شاخه از موی سر انسان، دارای یک چرخه رشدی است که به‌طور ژنتیکی برای آن طراحی شده و این چرخه شامل رشد، پیری و ریزش است. به‌طور متوسط روزانه 50 تا 100 تارمو می‌ریزد. البته این تعداد در افراد مختلف متفاوت است. همچنان که یک مو می‌ریزد، موی جدیدی جای آن را می‌گیرد. مشکل زمانی آغاز میشود که موهای ریزش‌یافته بیشتر از موهای رویش‌یافته جدید باشد یا رشد موهای جدید ضعیف شود. در این حالت پس از مدتی از تعداد کل موها کاسته میشود و فرد متوجه کاهش حجم موهایش خواهد شد. این علت اصلی ریزش مو است. در واقع، عوامل مختلفی می‌توانند بر چرخه رشد مو اثر کنند و باعث ریزش موقت یا دائمی آن شوند. معمول‌ترین علل ریزش مو در آقایان، مساله آندروژنیک است و همان‌طور که از نام آن مشخص است، 2 عامل مهم هورمون آندروژن و ژنتیک نقش اصلی را در این ریزش مو ایفا می‌کنند. در خانم‌ها هم این نوع ریزش مو دیده میشود ولی معمولا باعث نازک‌شدن مو و ریزش منتشر در سر میشود. در آقایان بعد از بلوغ با افزایش سطح هورمون‌های آندروژنی نازک شدن موها و عقب رفتن موهای ناحیه پیشانی شروع میشود.
معمولا آقایان ۱۸ تا ۲۵ ساله بجز موارد خاص با نظر پزشک کاندید مناسبی برای کاشت مو نمی باشند . زیرا با بررسی میزان ریزش موی فعلی آنها پیش بینی گسترش یافتن طاسی در آینده امکان پذیر نمی باشد. اگر در یک فرد جوان با موی کم پشت ناحیه پیشانی با یک جلسه پیوند مو – بنا به درخواست خود فرد – یک خط رویش موی جدید که پرتر و پایین تر از خط طبیعی است ، ایجاد شود این عمل بسیار فرد را راضی می کند ، ولی این رضایت موقتی خواهد بود .زیرا بعدا با پیشرفت طبیعی ریزش مو در پشت این خط جدید میزان طاسی او تا حدی گسترش یافته که موهای باقی مانده در پشت سر به حدی نیست که بتواند پوشش قابل قبولی را تا خط رویش جدید او ایجاد کند. این افراد بهتر است از داروهای ضد ریزش مو، PRP و مزوتراپی استفاده نموده و در سال های بعدی مراجعه نمایند. لازم به ذکر است در مورد پیوند موی خانم ها مسئله سن مطرح نیست.
اما اگر ریزش مو در زیر سن مشخص شده اتفاق بیفتد چه باید کرد
اولین هدف پزشک این است که بیمار را در جریان علت، نحوه ی پیشروی و اثرات طولانی مدت ریزش مو و همچنین درمان آن قرار دهد.از آنجایی که کاشت مو از اقبال عمومی زیادی به دلیل روشی موفق در ترمیم مو برخوردار است، افراد جوان ممکن است این گزینه را به عنوان اولین انتخاب برای درمان، پیش روی خود ببینند. البته باید اشاره کرد که اکثر پزشکان متخصص پیشرو در زمینه ی ترمیم مو، کاشت را گزینه ی خوبی برای اکثر افراد زیر ۲۱ سال نمیدانند.
کاشت مو به ندرت برای افراد زیر ۲۱ سال آن هم در صورتی که خصوصیات شخص بیمار اجازه دهد به عنوان گزینه ی درمانی در نظر گرفته می شود. کاشت مو شاید گزینه ی ترمیمی مناسبی برای افراد جوان نباشد. زیرا از میان علل گوناگون:
-الگو و پیشروی ریزش مو معمولا در این سن کاملا آشکار نشده است.
-کاشت مو که به این زودی انجام گرفته ممکن است در سنین بالاتر که در آن الگو و پیشروی ریزش مو آشکارتر می شود، مطلوب و مورد قبول واقع نشود.
-طراحی الگوی طبیعی و مناسب برای سال های آینده ی زندگی در طی روند جراحی سخت است.
-همین که کاشت مو صورت بگیرد، جراحی های دیگری نیز در آینده برای حفظ ظاهر طبیعی مورد نیاز خواهد بود.
-نتایج نامناسب کاشت مو که در سنین پایین انجام میشود باید با جراحی های بعدی اصلاح شود.
-حتی با راهنمایی والدین بازهم برای فرد نوجوان سخت است که تصمیم آگاهانه و پخته ای در رابطه با این نوع از جراحی های گزینشی اتخاذ کند.
به‌طور کلی، افراد مناسب برای پیوند مو شامل افرادی با ریزش موی آندروژنیک مردانه، زنانه با ریزش موی ژنتیکی و زنان با طاسی آندروژنیک مشابه الگوی مردانه هستند زیرا موهای ناحیه دهنده آنها، تراکم بالایی دارد و احتمال ریزش ندارد. ریزش‌های موضعی در اطراف خط مو ناشی از جراحی کششی پوست صورت، ریزش موضعی ناشی از نحوه آرایش موها و وارد آوردن کشش زیاد به مو، جوشگاه ناشی از تصادف، سوختگی، جراحی یا بیماری‌های التهابی و عفونی در سر هستند. بعد از 25سالگی بیمار به مرحله بلوغ کامل می‌رسد و با بررسی میزان ریزش فعلی موی بیمار، پیش‌بینی چگونگی گسترش آن در آینده امکان‌پذیر است. بیمار در این سن منطقی‌تر فکر می‌کند و میزان طاسی فعلی خود را در نظر می‌گیرد. به این ترتیب داشتن یک خط رویش موی جدید به شکل یک مرد بالغ باعث خشنودی و رضایت وی میشود. اگرچه این خط رویش مو بالاتر از آن حدی است که در جوانان می‌بینیم. بیماران مسن نیز اواخر دهه 6 یا 7 یا حتی 8 می‌توانند داوطلب مناسبی برای پیوند مو باشند زیرا بسیاری از این بیماران آرزو دارند تنها مقداری مو داشته باشند و تقاضای موی پرپشت ندارند.