طاسی الگوی مردانه، حتی در قرن نوزدهم نیز نادیده گرفته نشده بود. این بیماری مورد توجه “جادوگرانی” بود که معجون ها و داروهای مختلفی را با این ادعا که اگر روی پوست سر مالیده شود یا از بطری نوشیده شود، طاسی را درمان می کند، می فروختند. یک ” جادوگر” که در افسانه های غربی، مشهور است، فروشنده ای با کلاه مردانه بود که با واگن نقاشی شده اش، شهر به شهر سفر می کرد و روغن مار (داروی قلابی) می فروخت. روزنامه های قرن نوزدهم حاوی آگهی های داروهایی بودند که ادعا می شد همه کار می کنند از درمان سرطان گرفته تا برگرداندن مو به سر طاس. برای کسب اطلاعات درباره کاشت مو با مشاورین کلینیک دکتر مسلمی تماس بگیرید.
تاریچه کاشت مو
اولین سابقه ثبت شده از کاشت موفق مو برای مقابله با طاسی در انسانها، 181 سال قبل، در سال 1822 در ورزبورگ آلمان منتشر شد. یک دانشجوی پزشکی به نام Diffenbach، یک جراحی آزمایشی که توسط خودش و معلم جراحی اش، پروفسور Dom Unger، روی حیوانات و انسان ها انجام گرفته بود، را توصیف کرد. آنها با موفقیت، موی یک قسمت از پوست سر یک بیمار را به قسمت دیگری از پوست سرش، پیوند زدند. پروفسور Unger، گفته بود که باور دارد با کاشت مو، طاسی ، بسیار کم خواهد شد.
اگرچه، در دهه های بعد، برخی اشارات تکمیلی در مورد کاشت مو در نوشته های مربوط به جراحی، وارد شدند و تعداد اندکی از جراحان از روش پروفسور Unger برای درمان آلوپسی آندروژنتیک (طاسی با الگوی وراثت)، استفاده کردند، اما روش های جراحی که از پیوندزدن لایه مودار پوست سر، استفاده می کنند، ابتدا قرن نوزدهم، برای درمان آلوپسی تراماتیک (طاسی در اثر سوختن یا دیگر جراحات جسمی) به کار گرفته شد.
بهرحال تاریخچه استفاده از بخش‌هایی از پوست سر که در آن بافتی از پوست سر به همراه منبع اصلی تولید خونش به یک منطقه طاس کاشته شود، به قرن ۱۹ بر می‌گردد. استفاده از تکنیک‌های کاشت موی مدرن به دهه ۳۰ میلادی در ژاپن بر می‌گردد که آن موقع جراحان از گرافت‌های کوچک و حتی «گرافت‌های واحد فولیکولی» برای جایگزین کردن مناطق آسیب دیده ابرو یا مژگان، ولی نه در رابطه با برطرف سازی طاسی، استفاده می‌کردند. دکتر اوکودا ( S.Okuda ) از ژاپن در سال ۱۹۳۹ کاشت موی طبیعی را اولین بار بر روی انسان انجام داد. دکتر S.Okuda، یک متخصص بیماری های پوستی، پیوندهای با ضخامت بالا از قسمت مودار پوست سر به قسمت های بی مو را به منظور اصلاح ریزش مو در پوست سر، ابروها و لب بالا، ارائه کرد. با این که بیشتر 200 بیمار آلوپسی تراماتیک که او گزارش کرده بود، درمان شده بودند، روش درمانی دقیقا مشابه روش او، نخستین بار در در سال 1959 در آمریکا برای درمان آلوپسی آندروژنتیک گزارش شد. سایر جراحان ژاپنی، در تمام دهه های 1940 و 1950، پیوند مو به نواحی دیگری از بدن غیر از پوست سر را موفقیت آمیز گزارش کردند؛ اما گزارش های دکتر اوکودا ( Okuda ) به ژاپنی نوشته شده بودند و تا سال ها در خارج از ژاپن دیده نشدند.
در آن زمان تلاش‌های آنها مورد توجه گسترده‌ای قرار نگرفت، و آسیب‌های جنگ جهانی دوم به کشور آنها پیشرفت‌های آنها را تا دو دهه دیگر مخفی نگه داشت. در اواخر دهه ۵۰ بود که عصر مدرن کاشت مو در جهان غرب شروع شد، زمانی که یک متخصص پوست نیویورکی به اسم نرمن ارنریش (Norman Orentreich) با استفاده از بکارگیری گرافت‌های آزاد دهنده در بیماران دارای الگوی طاسی مردانه شروع به آزمایش کرد. قبل از این تصور می‌شد که موی کاشته شده بیشتر از موی اولیه در منطقه «گیرنده» رشد نمی‌کند. دکتر ارنریش نشان داد که استفاده از چنین گرافت‌هایی باعث می‌شود که موهای جدیدی در منطقه گیرنده رشد کنند که دوام آنها به همان اندازه‌ای باشد که در محل اولیه خود در اختیار داشته‌اند. کاشت مو به عنوان درمانی برای آلوپسی آندروژنتیک در سال 1959 با مقاله ای از Norman Orentreich ، استاد دکترای پزشکی ، به شکل امروزی اش درآمد. این مقاله ، یک روش کاشت مو ارائه کرده است ، اما در کنار آن یک مبنای فیزیولوژیکی برای کاشت موفق مو ارائه کرده است که به همان اندازه مهم است و شامل مفاهیم “غلبه ناحیه اهداکننده” و “غلبه ناحیه گیرنده” می شود. مفهوم غلبه ناحیه اهداکننده ، نتایج متناقض بسیاری از مطالعات پیشین درباره کاشت مو را توضیح داده است. دکتر Orentreich ، نشان داد که موفقیت در کاشت مو برای بیماری آلوپسی آندروژنتیک ، به غلبه ناحیه اهداکننده ، بستگی دارد. پیوندهای با غلبه اهداکننده ، مولفه های رشد مو در قسمت اهداکننده را بعد از پیوند به قسمت گیرنده ، نشان می دهند. پژوهشی که در دهه های 1950 و 1960 ، منتشر شد ، هم تایید کرد که “طاسی الگوی مردانه” یک وضعیت ارثی است که با کاشت مو قابل درمان است. این کشفیات ، فرضیه های دیگر درباره طاسی الگوی مردانه را ، رد می کنند. در میان آن ها ، نظریه ای که مربوط به جا به جایی ماهیچه های پوست سر بود ، در یک دوره طولانی ، فولیکول های مو را از بین می برد و منجر به طاسی می شود.
مقاله 1959 دکتر Orentreich ، نقطه شروع روش های جدید کاشت مو است. علم و هنر کاشت مو در کنار هم پیشرفت کرده اند. روش های برداشت و کاشت حتی یک فولیکول مو را هم علم ، توسعه داده است و هنر ، پا جای پای علم می گذارد و محل قرار دادن پیوندهای کوچک (3 تا 5 تار مو) و پیوندهای ریز (1 تا 3 تار مو) را تصحیح می کند به گونه ای که یک نمای کاملا طبیعی روی پوست سر کاشته شده ایجاد کند.
سپس این دکتر والتر پی انگر (Walter P. Unger) بود که پارامترهای «ناحیه مطمئن دهنده» را تعریف کرد که از آن می‌توان دایمی‌ترین فولیکول‌های مو را برداشت کرد، از این پارامترها دیگر به عنوان پایه اساسی برداشت فولیکول مو، خواه روش نواری، خواه روش FUE استفاده می‌شود. تا ۲۰ سال بعد، جراحان بر روی گرافت‌های کاشت موی کوچکتر کار کردند، ولی نتایج از نظر موفقیت بسیار محدود بود، بطوری‌که استفاده از گرافت‌های دو تا چهار میلیمتری منجر می‌شد سر شخص ظاهر عروسکی به خود بگیرد. در دهه ۸۰، شروع استفاده از برش‌های نواری جایگزین تکنیک قبلی شد و کارلوس یوبل (Carlos Uebel) در برزیل استفاده از تعداد بیشتری از گرافت‌های کوچک را مشهور ساخت، درحالیکه در آمریکا دکتر ویلیام راسمن (William Rassman) در یک جلسه درمانی شروع به استفاده از هزاران «میکروگرافت» کرد.
در اواخر دهه ۸۰، دکتر B.L. Limmer استفاده از میکروسکوپ برجسته نما را برای تبدیل یک نوار دهنده به میکروگرافت‌های کوچک باب کرد. به دنبال آن روش کاشت موی واحد فولیکولی شروع به شکل‌گیری کرد، و شکاف گرافت‌ها و اندازه آنها کوچکتر شد. این گرافت‌های کوچکتر به جراحان اجازه می‌دهد تا گرافت‌های واحد فولیکولی بیشتری را در منطقه پذیرنده قرار دهند.
در متون تاریخچه کاشت مو ذکر شده است که روش کاشت مو در ابتدا با متد punch grafting انجام می شد. در این شیوه پانچ ها یا دسته های مو در قطعات کوچک از نواحی خالی از موی جلوی سر برداشته می شدند و با پانچ های پشتی سر که حاوی ۲۰ عدد تار مو می شدند جایگزین می شد. حالت دسته ای بودن مو در این روش علیرغم موفقیت این روش در رشد موها، باعث شکست روش punch grafting شد. زیرا موهای دسته دسته حالتی مصنوعی و عروسکی و مسواک مانند به سر می داد. پس از آن جراحان دسته های مو را به گرفت های کوچکتر یا همان میکروگرفت ها و مینی گرفت ها که به ترتیب شامل ۱-۲ تار مو و ۳-۶ تار مو می شد تبدیل کردند و توانستند رضایت بیشتری از بیماران جلب نمایند.
روشهای ابتدایی برداشت و کاشت مو
هرچند شیوه ابتدایی کاشت مو ذهنیتی منفی در عموم مردم پیرامون کاشت مو ایجاد نموده بود اما پیشرفت علم و رویکرد جراحان به روش های جدیدتر که در آن از نوارهای مو به جای پانچ مو استفاده می شد توانست دوباره اطمینان عمومی را به دست آورد. این روش ها به این صورت بود که نواری از مو از پشت سر جدا شده و سپس به قطعات کوچکتر تبدیل می شد. در این تکنیک که موسوم به minigrafting بود در ابتدا نوار برداشته شده به گرفت هایی شامل ۸ تار مو تقسیم می شد اما بعداَ مشخص شد گرفت های کوچکتر نیز توانایی ماندگاری دارند و روش micrografting شامل گرفت هایی با ۱-۳ تار مو معرفی شد. نتیجه این روش بسیار طبیعی تر از روش هایی با گرفت های شامل ۲۰ عدد تار مو بود اما باز هم نتوانست رضایت بیماران و جراحان را در حفظ چهره طبیعی فرد به دست آورد. چنین بود که روش FUT با تکنیک Slit Grafting و توسط ابزاری نظیر سوزن ها و تیغ های ظریف معرفی شد.
این روش نیز به صورت ذکر شده سختی های خاص خود را داشت بنابراین پزشکان دوباره به روش punch graft اما این بار با گرفت های بسیار ظریف تر با قطر ۱ میلیمتر روی آوردند و در آن از یک واحد کامل فولیکولار برای کاشت مو استفاده نمودند. در این روش واحدهای فولیکولی شامل ۱-۴ عدد تار مو از سر خارج شده و بدون اینکه به ساختار آنها آسیبی وارد شود در شکاف های بسیار ریز ایجاد شده در منطقه طاس کاشته می شدند و نتیجتاَ طبیعی ترین چهره ممکن برای موهای فرد به وجود می آمد.
به دنبال موفقیت‌های کسب شده جراحان نیز توجهی بیشتری به این کلیت ماجرای گرافت‌های کاشته شده معطوف ساختند. اتخاذ تکنیک «برش جانبی» در اوایل شروع سال ۲۰۰۰، باعث شد تا جراحان کاشت مو دو تا چهار گرافت واحد فولیکولی مو را انتخاب کنند که باعث شد موی کاشته شده بهتر بر روی پوست سر قرار گیرد و منطقه‌ای که طاس است را بهتر در بر بگیرد.
گرچه یک جنبه منفی این روش این است که برش‌های جانبی همچنین باعث از هم گسیختگی حالت رگ‌ها بیشتر از برش‌هایی می‌شوند که موازات شکاف سهمی جمجمه (ساژیتال) زده می‌شود؛ بنابراین استفاده از برش‌های ساژیتال باعث می‌شود که موها و رگ‌های خونی کمتری با این فرض که ابزار برش دهی هم اندازه هستند، برش زده شود. یکی از جنبه‌های مثبت برش‌های ساژیتال این است که آنها بهتر به درون فرو برده می‌شوند و از برش متقاطع فولیکول جلوگیری می‌کند. در نتیجه باعث می‌شود پزشکان نیاز به تراشیدن قسمت پذیرنده نداشته باشند. برش‌های جانبی موها را شبیه به حرف T برش می‌زند درحالیکه برش‌های ساژیتال موازات و در بین موهای فعلی صورت می‌گیرد. استفاده از برش‌های جانبی در برابر برش‌های ساژیتال در جوامع کاشت مو شدیداً مورد بحث قرار گرفته‌است. بسیاری از جراحان برجسته کاشت مو به‌طور معمول از ترکیب این دو روش براساس آنچه که برای بیمار مناسب است استفاده می‌کنند.
کاشت مو به صورت لیزری، تکنیکی است که در آن با استفاده از لیزر، سوراخ‌هایی در پوست سر ایجاد می‌شود تا گرافت‌ها درون این سوراخ‌ها کاشته شوند. این تکنیک در سال 1990 به‌عنوان روش پیشرفته‌ی کاشت مو ترویج یافت. با این وجود، لیزر به پوست سر آسیب می‌رساند و اغلب اوقات موجب ایجاد جای زخم روی پوست سر و رشد ضعیف موهای کاشته شده می‌شد. اعتبار استفاده از لیزر در عمل‌های جراحی کاشت مو، با انتشار مقاله‌ای با نام «کاشت لیزری مو؛ آیا این روش واقعا جدیدترین تکنولوژی است؟» توسط دکتر برناشتین در سال 1996 به چالش کشیده شد. از آن زمان به بعد، دیگر از این روش استفاده نشد.
کاهش پوست سر تکنیکی است که در آن ناحیه‌ی طاس را از پوست سر جدا می‌کنند. سپس یک نوار از پوست سر را از بغل سر برش می‌دهند، به سمت خط رویش جلوی سر می‌چرخانند و پیوند می‌زنند. اوج استفاده از این تکنیک در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 بود اما این روش، ریسک ایجاد جای زخم‌های بسیار زیاد و رشد غیر طبیعی موها را به دنبال داشت. با ظهور تکنیک کاشت واحد فولیکولی، استفاده از این روش به سرعت کاهش یافت. اما متاسفانه قبل از اینکه این روش به طور کامل از چرخه‌ی درمان خارج شود، بیماران بسیار زیادی بواسطه‌ی این تکنیک تهاجمی دچار آسیب شدند.
تکنیک‌ها و تحقیق‌های آینده در رابطه با کاشت مو
سلول‌های بنیادی و سلول‌های درمال پاپیلا در فولیکول‌های مو شناسایی شده‌اند. تحقیق در رابطه با این سلول‌های فولیکول می‌تواند منجر به درمان موفقیت آمیز طاسی از طریق تکثیر مو (HM) شود که از آن به عنوان کلونی شدن مو هم یاد می‌شود. روش تکثیر مو توسط ARI (انستیتوی تحقیقاتی آدرانز، یک کمپانی ژاپنی در ایالت متحده آمریکا) ایجاد شده‌است. این تحقیقات آینده روشنی را از کاشت مو به ما نشان می‌دهند. کاشت مو به روش SUT در اصفهان و کاشت مو در اصفهان به روش FIT از خدمات ارائه شده توسط کلینیک زیبایی دکتر مسلمی می باشد.